Jarenlang opereerde Sasami Ashworth in de schaduw van anderen. Ze maakte soundtracks voor films en reclames, werkte als muzieklerares op een school in Los Angeles en schreef in de studio mee aan albums van Curtis Harding, Wild Nothing en Hand Habits. Twee jaar geleden was ze als bandlid op tour met Cherry Glazerr toen ze begon aan het solodebuut waarmee ze nu op eigen benen staat.
Lees Meer
Je knippert twee keer met je ogen en Sleaford Mods zit meer dan tien jaar in het vak. En een boze plaat over Brexit, dat is natuurlijk precies wat iedereen anno 2019 van het duo verwacht. Op nieuwe plaat Eton Alive zoeken Jason Williamson en Andrew Fearn hun toevlucht in surrealisme en eighties R&B om te voorkomen een parodie op zichzelf te worden.
Lees Meer
Als Benny Sings is de Nederlandse songwriter Tim van Berkenstijn de afgelopen vijftien jaar wereldberoemd geworden. Zijn nieuwe album schreef hij grotendeels in Japan en de VS, waar fans en collega’s weglopen met zijn mierzoete popliedjes. Maar ook op dat nieuwe album staat niet de hit waar Van Berkenstijn dag in dag uit hartstochtelijk naar zoekt.
Lees Meer
Tussen interculturele verwondering en inspiratie enerzijds en culturele toe-eigening en exotisering anderzijds is het risicovol musiceren. Het is een schaduwgebied dat de afgelopen jaren des te verraderlijker is geworden; hout op het vuur van de “je-mag-ook-niets-meer-tegenwoordig”-retorici. A thin line, die Zoë Mc Pherson met haar futuristische, kosmopolitische techno vol overgave bewandeld.
Lees Meer
Deena Abdelwahed is een zeikerd. Tenminste, dat zegt ze zelf – ze is zich bewust van ongelijkheden die er in Tunesië zijn, het land waar ze gestudeerd heeft en waar haar roots liggen. Als lid van de Tunesische LGBTQ+-gemeenschap wil ze de ongelijkheden aankaarten die daar nog steeds aanwezig zijn, zoals het feit dat homoseksualiteit daar anno 2019 nog steeds illegaal is. Haar wapen? De avant-gardistische dub/drum-‘n-bass en liveperformances, waarin ze uitgebreid muzikaal, uh, ‘zeikt’ over die ongelijkheden.
Lees Meer
Tuurlijk, dat Rutger Zuydervelt alias Machinefabriek in een niche opereert weet hij ook wel. Maar in de afgelopen vijftien jaar heeft de Rotterdamse geluidskunstenaar wel zo’n beetje alle hoeken van die niche onderzocht. Bijna iedere maand komt hij wel met een nieuwe release. Op With Voices verkent Machinefabriek opnieuw onbekend terrein.
Lees Meer
Rob Base en DJ E-Z Rock riepen het al luidkeels in 1988: “It takes two.” Deze spreuk kun je, 31 jaar na dato, prima toepassen op Better Oblivion Community Center, de nieuwe band van Conor Oberst en Phoebe Bridgers. De gelijknamige LP van het songwritersduo telt tien uitmuntende altfolkliedjes met een tragikomische knipoog.
Lees Meer
Ustad Naseeruddin Saami is 75 en verkeert iedere dag in levensgevaar. Hij is de belichaming van een eeuwenoude muzikale traditie die door zijn voorouders is overgedragen maar veracht wordt door de fundamentalisten binnen de islamitische gemeenschap van Pakistan. Ustad Saami geeft zijn wijsheid door aan zijn zonen en studenten, maar hij is de enige die alle negenenveertig tonen van het uiterst complexe khayal-systeem nog kent. Als hij sterft, sterven de tonen met hem. Nu is zijn muziek voor het eerst vastgelegd op plaat.
Lees Meer
“You said I could go fuck myself / and that’s when I knew I wanted you to.” Seks, gulzigheid en verleiding alom op het nieuwe, vierde album van Balthazar, vol al dan niet lyrisch gemaskeerde erotiek en sensuele, soulvolle pop zoals je die nooit eerder van de band hoorde.
Lees Meer
Marina Tadic is de geestelijk moeder van Eerie Wanda, maar dat fantasiefiguur is ook een andere versie van haarzelf. Geen alter ego, maar wel degelijk zoiets. Haar tweede album Pet Town draait voor een belangrijk deel om die fantasiewereld, de bubbel waarin de Bosnisch-Nederlandse Tadic zich de afgelopen twee jaar afzonderde. Juist in die bubbel vond ze uiteindelijk haar thuis. “Ik ben altijd nogal dromerig geweest.”
Lees Meer