In samenwerking met het Rotterdamse festival Motel Mozaïque nam Front afgelopen maand twee sessies op. Naast Katy J Pearson legde het videoteam Sacrificial Chanting Mood, de nieuwe band van Alicia Breton Ferrer (The Sweet Release of Death, Neighbours Burning Neighbours) en Doortje Hiddema (Euroboy, Rats On Rafts), vast in kunstcomplex Brutus. Ook gaven Breton Ferrer en Hiddema tekst en uitleg over het ontstaan van hun bijzondere samenwerking.
Tekst: Ruben van Dijk
Alicia Breton Ferrer en Doortje Hiddema spreken inmiddels hun eigen taal. “Heb je nog een fliepje voor me?,” vraagt Breton Ferrer op een zeker moment. “Ja, en ik heb ook nog een oud fliepje van jou waar ik mee bezig kan,” antwoordt Hiddema. De samenwerking gedijt goed bij dergelijke verbale chemie, maar een voorwaarde is het nooit geweest. Sterker nog, de eerste nummers stonden al stevig in de stijgers voor er überhaupt een goed gesprek was gevoerd tussen de twee.
Meer dan een ongrijpbaar gevoel was het niet. Breton Ferrer en Hiddema “wisten van elkaars bestaan” maar hadden nog “nooit een gesprek langer dan tien minuten gehad”. Ze kenden elkaar vooral via-via en bewonderden elkaars werk van een afstandje: de zwaarmoedige noise van The Sweet Release of Death en Neighbours Burning Neighbours en de iets speelsere soloplaat van Breton Ferrer enerzijds en anderzijds de houtje-touwtje pop van Real Derek en Euroboy. Vrijwel tegelijkertijd maakten ze online aan elkaar kenbaar samen te willen werken.
Breton Ferrer: “Eigenlijk hebben we toen afgesproken een nummer samen te schrijven, toen twee. We dachten: we sturen elkaar allebei gewoon twee fliepjes muziek en dan kijken we of de ander daar iets mee kan. Zo is het begonnen. De één stuurde een gitaarlijntje naar de ander en dan was het afwachten. En dat ging gewoon heel makkelijk. Toen spraken we elkaar trouwens ook niet echt, toch?” Hiddema knikt instemmend.
“We gingen samen een andere, donkere kant op. Ik dacht echt: oh, dus dit zit er allemaal in Doortje!”
Alicia Breton Ferrer
Geheel op wederzijds vertrouwen en met in eerste instantie nauwelijks communicatie kwam via WeTransfer een album tot stand: Sacrificial Chanting Mood, dat in september via Subroutine-imprint Glove Compartment zal verschijnen. Alhoewel het album niet geheel tussen beide werelden lijkt te bestaan, is datgene dat Breton Ferrer en Hiddema in elkaars muziek het meest bewonderden duidelijk merkbaar. “Ik vind het altijd heel mooi als iets een alledaags verdriet met zich meedraagt,” aldus Hiddema, “Vooral als het heel verfijnd is of ergens in vervlochten, dat het er niet te dik bovenop ligt. Ik vind dat Alicia dat heel goed kan en daarin meteen een heel eigen kleur met zich meebrengt.” Breton Ferrer: “Dat had ik ook bij jouw muziek! Dat je door alledaagse dingen te zeggen iets anders daaronder voelt – in plaats van alleen een soort letterlijkheid.”
“Maar wat grappig is,” gaat Breton Ferrer verder, “is dat ik het gevoel had dat jouw muziek altijd een stuk lichter was, wat poppier. En ik dacht: omdat The Sweet Release of Death en Neighbours Burning Neighbours allebei heftige projecten zijn, lijkt het me wel tof om iets meer die kant op te gaan. Maar voor mijn gevoel is er totaal iets anders uitgekomen. We gingen samen een andere, donkere kant op. Ik dacht echt: oh, dus dit zit er allemaal in Doortje!”
‘Sick’, een van de nummers op Sacrificial Chanting Mood die de band in Brutus speelde, is op meerdere vlakken exemplarisch voor de samenwerking. Het is een zwaar nummer over ziek zijn en de broosheid van het bestaan, iets waar zowel Hiddema als Breton Ferrer in de beginperiode van de pandemie mee worstelden. Tegelijkertijd is die thematiek geheel toevallig ontstaan, toen Breton Ferrer een gitaarlijntje stuurde met wat “gemurmel” en Hiddema er vervolgens “honderd procent fonetisch” een tekst uit distilleerde. ‘Warm Hands’, de eerste track in onderstaande sessie, staat niet op de plaat. Hiddema: “Dat is eigenlijk een demo van Alicia die ik fucking awesome vind en die ik de hele tijd live wilde spelen.” En zodoende.
Met de eerste liveshows is Sacrificial Chanting Mood een nieuw fase ingegaan. De eerste twee gigs – op Motel Mozaïque en Roadburn een dag later – waren al geboekt voor Hiddema en Breton Ferrer ooit samen in één ruimte hadden gespeeld, voor er überhaupt een band was. Hiddema: “Het was heel spannend, echt héél spannend. We hadden allebei ook echt een existentieel crisismomentje, dat je denkt: oh my god, ik heb muziek gemaakt, maar misschien wil dat samen spelen helemaal niet, hebben we niet het contact waar je dan toch behoefte aan hebt.” Breton Ferrer: “Ik denk dat we twee, drie weken van tevoren nog een aantal nummers voor het eerst moesten spelen in de oefenruimte. Dan moet je de hele tijd die paniek wegdrukken: wij kunnen dit, deze mensen zijn amazing!”
Inmiddels is de samenwerking meer dan alleen Euroboy + Alicia Breton Ferrer en voelt het, in de woorden van Hiddema, “meer als een samen-ding.” Met de eerste shows achter de rug en de bevestiging dat het allemaal inderdaad écht werkt, gaat de blik dus weer vooruit. Naar de release in september, naar meer shows en nieuwe fliepjes om over en weer te sturen.
Cinematografie: Jason Hornung, Koen Bouman en Peter Marcus
Opname: Jasper Boogaard en Daan Duurland
Mix: Daan Duurland
Montage: Peter Marcus
Master: Jasper Boogaard
Deze livesessie kwam tot stand in samenwerking met Motel Mozaïque. Met dank aan Brutus.
