Van Busta Rhymes en Missy Elliott tot het slagwerk van Iannis Xenakis: de in Amsterdam gevestigde dj Jasmín geeft evenveel om een moment van herkenning als een onverwachte percussiebreak in haar sets. Haar vrije, dynamische stijl en haar voorliefde voor de ritmische elementen van een track brengen haar bij zowel grote festivals als vooruitstrevende clubs – van Lowlands tot Dekmantel Selectors, van Tresor tot Garage Noord. En de reikwijdte van haar boekingen wordt steeds groter: dit weekend staat niet alleen een set bij het nieuwe Utrechtse concept Synthese op de planning, maar ook een eerste gig in New York. Na een werkdag in De School vertelt Jasmin Hoek over haar muzikale roots, de dialoog over diversiteit in de dj-industrie en nieuwe kansen door de wonderlijke wereld die het internet heet.
Tekst: Dave Coenen
Foto’s: Nina Ivanova
“Ik ontmoet best vaak iemand achter de decks van wie ik stiekem erg fan ben. Dan probeer ik het wel een beetje cool te houden als ik me voorstel, maar als ik háár zou tegenkomen, zou ik echt gaan huilen. Ik was als klein kind al superfan: altijd als The Box op stond, vroeg ik aan m’n moeder of ik haar clips mocht aanvragen via een sms’je.” Een betere timing voor dit gesprek had er nauwelijks kunnen zijn: Missy Elliott, de maker van Hoeks favoriete album Miss E… So Addictive, heeft net haar grote muzikale terugkeer gemaakt met een groots aangeklede medley op de VMA Awards en met ICONOLOGY, haar eerste nieuwe werk in jaren. “Ik was zó blij met haar nieuwe EP! Ik was samen met mijn vriend op vakantie in Kroatië na Dekmantel Selectors, zag de melding op m’n telefoon verschijnen en dacht: stop alles, ik ga ‘m luisteren.”
Tracks van Missy Elliott zijn (naast andere R&B-iconen als Timbaland of Destiny’s Child) niet zelden te horen in de sets van Jasmin Hoek, als dj opererend onder de naam Jasmín. Zo brak de 23-jarige uit Enschede haar Boiler Room-set afgelopen maart doormidden met ‘Touch It’ van Busta Rhymes, subliem omsloten door percussiegedreven techno, high energy house en breakbeat. “Ik wil geen aannames maken over wat iemand zou moeten draaien in een set. Het idee dat alle tracks obscuur en credible moeten zijn vind ik niet echt relaxed. Het is niet dat ik niet van moeilijk vindbare muziek hou, maar ik ga iets niet afschrijven omdat het te ‘poppy’ gevonden wordt. Als ik iets goed vind, dan wil ik het ook gewoon kunnen draaien.”
Voordat ze in 2016 begint met draaien, is Hoek al veel met muziek bezig. Ze duikt diep in de platenkast van haar ouders en maakt zelf regelmatig mixtapes. “Mijn moeder komt uit Argentinië. We luisterden thuis vaak naar Braziliaanse muziek met een focus op ritme. Ook hiphop met broken beats kwam voorbij. Erna ging ik op eigen initiatief dingen uit de jaren ‘90 als Massive Attack luisteren. Mijn moeder luisterde intussen veel naar Led Zeppelin, mijn vader vooral naar The Rolling Stones. Ik had altijd een oor voor de percussie, ook in rocknummers. Ik denk dat dat wel een leidraad is in mijn stijl en smaak.”
Aanvankelijk leert Jasmín de dj-basics van haar vriend (Esper Buursen, organisator van Broodje Aap-events), die ze in Enschede leert kennen. “Hij vroeg me om wat CD’tjes te branden en mee te brengen naar de eerste ‘les’. Kwam ik aanzetten met allemaal moeilijke Blawan-tracks en ander R&S-spul. Behoorlijk lastig materiaal om mee te leren tellen of beatmatchen. Dus toen zijn we maar met acid house begonnen, haha.”
Haar muzikale kennis en ervaring als schrijver voor onder andere THUMP zorgen ervoor dat haar beginnende dj-carrière al vrij snel in een stroomversnelling terecht komt. Tijdens haar studietijd in Utrecht krijgt Hoek een eigen radioshow op Stranded.fm en in maart 2017 draait ze voor het eerst op housefeest For The Love Of House in Deventer. “Het was mijn eerste serieuze boeking en ik moest gelijk afsluiten. In het begin werd ik ook nog veel geboekt om ambient-sets te doen, waarschijnlijk omdat ik veel ‘luistermuziek’ draaide in m’n Stranded-shows. Toen ontstonden er opeens twee uitersten van mij als dj: heel experimenteel versus heel dansbaar.”
“Het idee dat alle tracks in een set obscuur en credible moeten zijn vind ik niet echt relaxed.”
“Mensen hebben op een gegeven moment een beeld van wat je draait, een soort imago, dat misschien niet strookt met wat je zelf wil of vindt. Dan word je opeens met een vriend geboekt die iets heel anders draait, maar dan wordt er wel aanpassing of een middenweg verwacht. Ik was daar misschien als rookie ook niet koppig genoeg voor en deed het gewoon allemaal. Nu heb ik daar wel meer schijt aan. Ik doe wat ik wil doen en als het niet helemaal past, is het misschien niet zo’n goede keuze geweest om mij te boeken.”
Sinds ongeveer een jaar bevindt Hoek zich in het Amsterdamse clubcircuit: ze verzorgt de communicatie bij De School, is radiomaker met een vaste show op het gerenommeerde Red Light Radio en als regelmatig geboekte dj in clubs als Garage Noord en De School verdient ze haar strepen in een van de belangrijkste clubscenes van Europa. “Het is de perfecte stad om te draaien. Je leeft in een soort mini-subcultuur vol mogelijkheden, plekken en vrijheden. Dat wil echter niet zeggen dat ik de nuchtere Twentse mentaliteit niet mis. Ik vind in Amsterdam gewoon makkelijker mijn weg. Het is een plek met veel niche-publiek en een vooruitstrevende mentaliteit, en dat is zeker belangrijk voor iemand die is afgestudeerd in genderstudies.”
Tijdens haar Boiler Room-set is Jasmín te zien in het All Men? Nein Danke-shirt van Emma van Meyeren en Fenna Fiction, dat bewustzijn creëert over het buitenproportionele aantal door mannen gedomineerde line-ups in clubs en gebaseerd is op het logo van de bekende Anti-Atomkraft-Bewegung. “Emma is een van m’n beste vriendinnen en maakte het shirt. Het komt niet vaak voor dat mensen echt bezig zijn met wat je draagt achter de decks, maar bij een Boiler Room staat er een uur lang een camera op je gericht. Als ik dan een statement kan maken, doe ik het ook.” Een pijnlijk ironisch feit: de ruimte achter Jasmín in de Utrechtse club WAS. is tijdens haar set vrijwel geheel opgevuld met mannen.
De urgentie van het statement dat Hoek maakt vormt zich steeds opnieuw vanzelf, en een gesprek starten over de man/vrouw-verhouding op line-ups is iets waar Hoek niet voor terugdeinst. “Het zijn niet altijd de gezelligste gesprekken, hoor. In mijn studietijd liepen discussies tijdens de les best wel hoog op. Als je er elke dag mee bezig bent of dergelijke gesprekken vaak meemaakt, wen je er wel aan om er steeds iets van te zeggen. Er zijn genoeg vrienden in de industrie en muziekliefhebbers die ik erop moest aanspreken. Veel mensen boeken niet bewust alleen maar mannen hoor, maar het bewustzijn is wel nodig om tot verandering te komen.”
Om de genderdiversiteit in de Nederlandse clubscene bespreekbaar te maken en aan te pakken, blijft het niet alleen bij de All Men? Nein Danke-campagne, de track-keuzes in sets en gesprekken met collega’s en vrienden. Zo hostte Hoek samen met vriendinnen Emma (als dj bekend onder de naam her again) en Mary Lake dj-lessen voor vrouwen. “Ik stond er nooit bij stil waarom ik eigenlijk ben gaan draaien. De enige vrouwelijke dj die ik in het begin kende was Nina Kraviz. Er is gewoon een gebrek aan vrouwelijke rolmodellen in deze wereld. We willen daarom de kennis en vaardigheden van het draaien van vrouw tot vrouw overdragen en daarmee een soort sneeuwbaleffect starten, zodat onze leerlingen de kennis weer opnieuw kunnen doorgeven.”
“Mensen hebben – bewust of onbewust – zo veel preconcepties over vrouwen in deze industrie. Als ik wel eens een technisch probleem met een mixer of de geluidsinstallatie op los in een club, zijn mensen oprecht verbaasd.”
“We willen niet dat iemand die zich identificeert als vrouw zich tegengehouden voelt om te gaan draaien of produceren. Ik zou willen dat ik vroeger een vrouwelijk rolmodel had gehad, dan was ik eerder begonnen met produceren.” Ook binnen de verwachtingen die men bij vrouwelijke dj’s heeft bestaan problematische vooroordelen. “Mensen hebben – bewust of onbewust – zo veel preconcepties over vrouwen in deze industrie. Als ik wel eens een technisch probleem met een mixer of de geluidsinstallatie op los in een club, zijn mensen oprecht verbaasd. Op het moment dat je open bent over je eigen ervaringen tegenover anderen, creëer je een plek waarin je mensen laat zien dat hun ambitie een reële mogelijkheid is. Kennis is er om gedeeld te worden. Daarna is het gewoon doen en op je bek gaan.”
Uiteraard gebeurde dit in Jasmins carrière ook. “Een plaat droppen die totaal niet overkomt, of een vette maar echt veel te lange break helemaal uit moet zitten omdat je ‘m niet in de break kan uitmixen.” Daarom is er gelukkig Petting Dogs nog, de Red Light Radio-show van Jasmin waar geëxperimenteerd kan worden met minder clubfähige platen en waar ze vrienden uitnodigt of passende nieuwe dj’s een plek biedt. “Deze week heb ik bijvoorbeeld Nala Brown uit Rotterdam uitgenodigd. Ik kwam haar toevallig tegen op Facebook als voorgestelde vriend. Ik klikte op haar profiel en werd weggeblazen door haar Operator-show. Ik stuurde haar meteen een enthousiast berichtje en toen wilde ze langskomen. Zo simpel en fijn kan het zijn.”
Zo makkelijk als Jasmin vroeger via Tumblr mensen met soortgelijke interesses aansprak, zo snel legt ze nu belangrijke dj-connecties via social media. “Ik volgde Solid Blake al lange tijd omdat ik haar muziek altijd al vet vond. Vervolgens volgde ze me terug op Instagram, ongeveer een jaar geleden. Toen ze werd geboekt in Enschede ontmoetten we elkaar in het echt. Twee minuten na de ontmoeting volgde de uitspraak “ik heb echt het gevoel dat we beste vriendinnen gaan worden.” We vormden gelijk een soort evil twin duo.” En zo ontstaat er weer een dj-vriendschap. “We hebben al meermaals een back to back gedaan, en doen dat tijdens het aankomende Amsterdam Dance Event weer. Ook geven we elkaar advies of een slaapplek als het nodig is en vertrouwen we elkaar als gelijken in dezelfde scene. Met (mad) Miran en Thessa (upsammy) heb ik ook zo’n band.”
Niet alleen nieuwe vrienden verschijnen in de dj-carrière van Hoek, maar er duiken ook regelmatig jeugdvrienden op. Afgelopen Lowlands stond er een heel gros vrienden en bekenden op de eerste rij in de X-Ray, toen Jasmin er last minute mocht spelen. “Tijdens het draaien was ik in hyperfocus, maar toen ik af en toe opkeek, zag ik opeens een paar oude bekenden van mijn basisschool en middelbare school. Staan daar opeens allemaal leuke mensen te zwaaien van wie ik dacht dat ze niet meer wisten wie ik was. Super surrealistisch!”
Tijdens haar X-Ray-set gaat het gas er op. “Mensen liepen op dat punt al twee of drie dagen over het terrein. Waar je in de club om elf uur ‘s avonds een openingsset verwacht, is dat op een festival vaak wel anders, als de dag al lang gaande is. Toen dacht ik: you wanna party? You get party! En natuurlijk zou The Prodigy er hebben gestaan, een act die ik al eerder in mijn sets opnam. Nu was het het gepaste eerbetoon om een track van hen te draaien.” Tijdens haar set bouwt ze, geheel op eigen manier als een soort signature move, harde ravetracks om herkenningspunten heen om nieuwe context te geven aan monsterhits à la ‘Smack My Bitch Up’. “Zo’n knipoog houdt het publiek scherp.” En zo geschiedde.
Jasmín draait op 6 september tijdens Synthese in Utrecht. Ook is ze te zien tijdens het Amsterdam Dance Event op 16 oktober samen met Cosmic Force en Solid Blake.
