Interview

black midi durft zich over te geven aan het toeval

In tijden van politieke chaos rolt een golf piepjonge postpunkbands vanaf Groot-Brittannië de wereld over. De grootste schuimkop, dat is black midi, het eigenzinnige viertal dat daadwerkelijk iets anders doet dan zijn tijdgenoten. Tot voor kort was er van de Londenaren slechts één nummer te luisteren, dat ook nog eens alleen op Soundcloud te vinden was. Nu lanceert black midi zijn debuutalbum Schlagenheim, maar hebben de bandleden hun blik eigenlijk alweer op de onverkende wateren gericht.

Lees Meer
Interview

Terug van nooit weggeweest: hoe Cosmic Force de tijd doorstond

Cosmic Force, de alias van Ben Spaander, wordt naar eigen zeggen gevoed door twee belangrijke invloeden: wodka en de electrogoden. Door die combinatie denkt hij niet meer na over wat hij doet, hij doet gewoon. Nadat hij in 1998 zijn eerste plaat uitbrengt bij Rotterdams technolabel Clone is hij niet weg te denken uit de wereld van electro. Tot in 2006 die wereld een klap krijgt en Ben van het podium verdwijnt. Met muziek maken is hij echter nooit gestopt en daar heeft hij nu profijt van.

Lees Meer
Interview

Hot Chip geeft de macht uit handen

Hot Chip is altijd een productieve band geweest, maar na Why Make Sense was het tijd voor een redelijk uitgebreide pauze. Co-frontmannen Alexis Taylor en Joe Goddard brachten ieder soloplaten uit – Taylor zelfs twee – terwijl gitarist Al Doyle een volwaardig lid van LCD Soundsystem werd, de band waar hij voor diens break-up en daaropvolgende comeback alleen maar mee op tour ging. Vier jaar later is het moederschip terug met A Bath Full Of Ecstasy.

Lees Meer
Livesessie

Een Front-livesessie: das bisschen Totschlag

In de knusse kelder van cultuurcentrum Kargadoor te Utrecht nam het videoteam van Front een livesessie op met das bisschen Totschlag, een familieaangelegenheid die ergens bungelt tussen R&B, vaporwave en dreampop, tussen Hamburg en Amsterdam, en met een diepe zucht de kwetsbaarheid van het digitale tijdperk bezingt. ‘Auf der A7 wieder Stau’ en ‘find me…

Lees Meer
Interview

Hoe Kate Tempest zichzelf het leven leert

Als kind wordt ze op haar kamertje bezocht door haar oudere zelf. Ze krijgt aanwijzingen en richtlijnen hoe ze het leven moet aanpakken. Ze pakt haar pen en papier en begint met schrijven, en sindsdien is Kate Calvert, ook wel Kate Tempest, niet meer opgehouden met schrijven van poëzie, songteksten en verhalen. Dankzij het nodige doorzettingsvermogen, veel lef en haar kracht om de hoop nooit op te geven heeft het succes: er komen twee albums, een theaterstuk en een roman van haar hand. En na al die successen is het nu tijd voor The Book of Traps and Lessons, waarin die hoop nooit op te geven meer dan ooit doorklinkt.

Lees Meer
Interview

Aan één vraag genoeg: How to Dress Well over meditatie, moderne slavernij en de menselijke schedel

Tom Krell van soloformatie How to Dress Well scheurt de verpakking van een Milky Way open. Hij heeft honger en is bovenal boos. Hij voelde het vanmorgen direct, alsof die emotie al in de lucht hing als een onvermijdelijkheid, klaar om ingeademd te worden. Zijn taxichauffeur onderstreepte dat vermoeden door in gevecht te raken met een voorbijganger. De luid pratende medepassagiers in de trein van Amsterdam naar Utrecht klonken daarna ook al zo kwaad. Tom deelt behoedzaam te zijn om nóg meer van die boosheid tegen te komen. Ik lach vriendelijk en zeg positief gestemd te zijn in de hoop zijn gemoedstoestand te verlichten, maar zijn ernstige blik blijft strak en laat mijn poging onbeantwoord. We kijken elkaar aan terwijl hij kauwt op zijn candybar en heel voorzichtig vraag ik hem naar de aard van zijn boosheid. Het bleek de enige vraag te zijn die ik hoefde te stellen.

Lees Meer
Livesessie

Een Front-livesessie: Neighbours Burning Neighbours – ‘Hesitate’

Front nodigde Neighbours Burning Neighbours uit voor een livesessie in een loods, ergens aan de kust van Kijkduin. De kalmerende werking van strand en zee doet echter weinig om de intensiteit van deze kersverse Rotterdamse noiseband te bedwingen. Gitaren vliegen als granaatscherven om de oren, militante drums en gruizende baslijnen voeren een bloedstollende dodendans en de oerschreeuwen van Alicia Bréton Ferrer (ook de spil van The Sweet Release Of Death) doordringen vlees en bot. ‘Hesitate’ is constante samengeperste dreiging.

Lees Meer
Interview

Zestig of niet, Lambchop blijft stevig bij de tijd

This is niet het eerste album dat Kurt Wagner schreef. Het is zijn dertiende als Lambchop, en je dertiende potentiële favoriet. Eens in de zoveel jaar stoot er weer eentje door tot de jaarlijstjes, anderen worden een beetje over het hoofd gezien. Toch lijken Flotus (2016) en het gloednieuwe This een nieuw hoofdstuk uit de carrière van Kurt in te luiden. De 60-jarige Wagner blijft bij zijn tijd en omarmt de autotune. Daarmee is hij geen muzikale pionier, maar is hij misschien wel de eerste die het zó overtuigend inzet om een oud genre nieuw leven in te blazen.

Lees Meer
Interview

Het wij-gevoel van The Fire Harvest: klootviolen met sudderende ijver

Bands die het decennialang met elkaar uithouden hebben vaak de behoefte zichzelf te vernieuwen, al is het maar om die verraderlijke sleur te mijden. The Fire Harvest is dus niet zo’n band. Met derde langspeler Open Water volgt het Utrechtse gezelschap ongekunsteld het getij: slowcore en altcountry, dreigend en sudderend in de beklemmende leegte. Je bent geneigd te zeggen dat niet veel Nederlands bands schatplichtig zijn aan artiesten als Songs:Ohia, Codeine en Low. Maar dan heb je het mis: in Utrecht alleen al zijn er aardig wat zielsverwanten actief binnen dit stramien, samen met The Fire Harvest onderdeel van een hechte, volhardende scene.

Lees Meer
Interview

Weyes Blood over het klimaatverhaal achter Titanic: “We moeten onszelf nederiger opstellen”

Eind 2011, op het hoogtepunt van de Occupy-beweging, was ze erbij, en bij tijden en wijlen sluit ze zich nog altijd aan bij ocean clean-ups aan de Californische kust, maar het leven als klimaatactivist heeft Natalie Mering de afgelopen jaren steeds meer ingeruild voor het muzikantenbestaan, onder de noemer Weyes Blood. Dat verantwoordelijkheidsgevoel is echter gebleven – en klinkt misschien wel luider dan ooit op Titanic Rising. 

Lees Meer