Een Indiase sarangiya loopt de kleedkamer van een Schotse folkzanger in… Het is niet het begin van een slechte mop, maar wel dat van Yorkston/Thorne/Khan. Onder die naam maken James Yorkston, Jon Thorne en Suhail Khan melancholische muziek in een onwaarschijnlijk grensgebied. Hun recente album Navarasa is een – excusez le mot – unieke rondreis langs negen emoties. “Onze muziek is een verlengstuk van onze vriendschap.”
Lees Meer
“Het moest gebeuren.” Zo simpel is de gedaanteverwisseling van Working Men’s Club voor Syd Minsky-Sargeant, het 18-jarige meesterbrein van het Britse viertal. In een mum van tijd veranderde zijn groep van een post-punkband in een elektronische machine die zich laat inspireren door house, techno en rave. Twee bandleden moesten wijken voor de koerswijziging, maar de visie van Minsky-Sargeant was heilig. Met een zinderend debuut vol industriële bangers bewijst de eigenwijze en standvastige roerganger zijn gelijk.
Lees Meer
Sant Llorenç, het derde album van de Catalaanse groep Jo Jet i Maria Ribot, is een project over familie en het verstrijken van tijd. Een indrukwekkende reflectie op de emotionele erfenis van de generaties voor ons. “Ons leven zit verankerd in de levens van anderen”, vertelt Jet Serra Morales, die over zijn neefjes en nichtjes begint: “Ik zie nu hoe zij dezelfde zomer leven die ik vroeger leefde. Dat zette me aan het denken over hoe de dingen veranderen maar tegelijkertijd hetzelfde blijven.”
Lees Meer
Armand Hammer is de naam van één man (Armand Hammer, 1898 – 1990) en een hiphopduo uit New York, bestaande uit rappers billy woods en E L U C I D. Vanaf debuut Race Music tot meest recente plaat Shrines vertikt billy woods volledig tevoorschijn te komen. Op de plaathoes van Race Music is woods de man-met-krant en gaat hij verder op in de achtergrond. E L U C I D is de meer zichtbare helft, al gedijt ook hij goed in het ondergrondse.
Lees Meer
“Verhalen in hiphop zijn heel vaak hetzelfde, maar zoiets als dit had ik nog nooit eerder gehoord.” Dominique Purdy zegt het zelf: er zijn maar weinig rapalbums zoals zijn autobiografische epos Little Dominiques Nosebleed. Tot in de kleinste details vertelt de 36-jarige rapper over zijn tumultueuze kindertijd in de wijk waar hij zich naar vernoemde, Koreatown, L.A., met als narratief middelpunt een trauma dat al op de hoes uiteen wordt gezet: “When I was a little kid, I was in two serious car accidents that would change the rest of my life.”
Lees Meer
Op haar bewierookte album For You And I bekijkt de Britse producer Loraine James het verleden door de lens van het heden. De hoes somt die gedachte doeltreffend op: James houdt een foto uit 2006 naast naast het huidige straatbeeld van Enfield, een wijk in het noorden van Londen. Op de foto staan vier flatgebouwen, maar voor haar neus staan er nog drie. De gele flat, waar James zelf in opgegroeide, is compleet verdwenen. Ook opvallend: de oude foto is kleurrijk, de buitenlucht asgrauw.
Lees Meer
Op compilatiealbum To Cy & Lee: Instrumentals Vol. 1 hoor je de slijtage in Alabaster dePlume’s saxofoon. De schade die zijn favoriete instrument opliep tijdens een tournee maakt het voor de Britse kunstenaar, jazzmuzikant, dichter en activist onmogelijk om bepaalde noten te kunnen spelen. Deze gebroken tonen kenmerken een van de meest indrukwekkende, emotioneel naakte releases van 2020. Tonen die – ondanks hun gehavende toestand – woorden overbodig maken. Dat terwijl dePlume’s vorige album Corner Of The Sphere juist sterk leunde op de kracht van het gesproken woord.
Lees Meer
Ze was nog zo groen, toen in 2017 haar solodebuut Stranger in the Alps verscheen. De jaren die volgden leverden Phoebe Bridgers een hoop successen, samenwerkingen met idolen en nieuwe beste vrienden. Al die ervaringen en ontmoetingen geven haar de inspiratie voor tweede album Punisher – evenals een boek met korte verhalen waar zombies en geesten kunnen opduiken als het de normaalste zaak van de wereld is.
Lees Meer
Al dertig jaar springt Jeff Parker met speels gemak heen en weer tussen genres. De Amerikaanse gitarist en componist speelt onder meer in de legendarische postrockband Tortoise en de avant-gardistische jazzformatie Chicago Underground Orchestra, maar werkte ook met Smog, het project van de experimentele folkzanger Bill Callahan. Zijn recente werk is persoonlijker van aard. Met The New Breed (2016) en het in januari verschenen Suite For Max Brown bracht hij een eerbetoon aan zijn ouders en liet hij zien dat zijn vernieuwingsdrang geenszins is afgenomen nu hij de vijftig is gepasseerd.
Lees Meer
Toen het leven vorige maand abrupt tot stilstand kwam, bracht Laura Marling haar nieuwe album Song For Our Daughter uit. Een intieme plaat is het, waarop Marling moederlijk advies geeft aan een dochter die ze vooralsnog niet heeft, maar zich ook richt tot jonge vrouwen in het algemeen. Kort na haar dertigste verjaardag kijkt ze terug op haar eigen jeugd, die zich grotendeels binnen de muziekindustrie afspeelde, en groeit ze de trauma’s daaruit definitief voorbij. “Hoe ouder ik word, hoe comfortabeler ik me voel.”
Lees Meer