Ga je het internet op, dan merk je dat over Shortparis vooral in superlatieven wordt gesproken of, nog beter, dat die te kort schieten. De postpunkband uit Sint Petersburg geldt als vaandeldrager van de nieuwe avant-garde in Rusland, als de act waar je blind een concertkaartje voor koopt. Het prikkelt als zulke dingen worden gezegd, zeker wanneer de band zelf ook aangeeft klaar te zijn voor het grotere werk. “We willen in the game zijn – en blijven.”
Lees Meer
Zes jaar oud is Wacław Zimpel als zijn muzikale carrière van de grond komt. Dan start de Poolse instrumentalist met vioollessen, maar hij verruilt het strijkinstrument voor de klarinet als hij naar de middelbare school gaat. Hij schrijft zich in op het Conservatorium om Westerse klassieke muziek te studeren. Maar door zichzelf bij te scholen in jazz- en volksmuziek van over de hele wereld, zich te laten beïnvloeden door Amerikaanse minimalisten en vooral veel te improviseren, creëert hij zijn eigen geluid. Een mix van dat alles, en zijn klarinet.
Lees Meer
De muziek van Destroyer is niet voor iedereen weggelegd, dat weet Dan Bejar ook wel. “Het is allemaal te specifiek én te abstract,” vertelt de 47-jarige Canadees in een Amsterdams café. “De luisteraar heeft geen idee waar hij of zij naar luistert, wat het allemaal betekent. En ik geloof dat ik dat zelf ook niet weet.” Bejar is, ook voor zichzelf, een enigma. Zijn muziek biedt geen houvast in moeilijke tijden, is geen guiding light – daar is hij van overtuigd – maar het heeft wel íéts. Wat? Geen idee, al komt hij met zijn twaalfde album Have We Met een klein stapje dichter bij het antwoord.
Lees Meer
Met haar geboortegrond en jeugd in Iran en haar thuisbasis in Afghanistan groeide Elaha Soroor op in verschillende landen met diverse culturen, landen waar het vooral voor vrouwen moeilijk (zo niet onmogelijk) is een passie voor muziek in de praktijk te brengen. Uiteindelijk ontvluchtte Soroor Afghanistan omdat zij weigerde haar liefde voor muziek te onderdrukken. De cultuur die het haar lastig maakte muziek te maken is niettemin ook hetgeen dat als basis van haar inspiratie dient. Samen met het bekroonde Britse collectief Kefaya maakte ze een album geïnspireerd op Afghaanse folkmuziek en vrouwen die hun verhaal vertellen: Songs Of Our Mothers.
Lees Meer
Maak een venndiagram van bubblegumpop en Prokofjev en in het gemeenschappelijke midden vind je enkel Kate NV. Het werk van de Russische multi-instrumentalist is even kinderlijk en zoet als dissonant en onvoorspelbaar – als een soort Peter en de Wolf on acid. Met tapedecks, synths en een scala aan andere apparatuur en instrumenten voor haar neus, is het aan ieder begin nog compleet onzeker waar de reis zal eindigen: soms is het een klein liedje, soms een betoverende, tien minuten-durende improvisatie. Dat laatste bleek het geval in de sessie die Front in de nazomer van 2019 opnam met Kate.
Lees Meer
De lichaamstaal en attitude van een artiest kunnen alle taalbarrières met een luisteraar verbreken. Al zijn Kimbundu of Angolees Portugees niet je moedertalen, bij het zien van Pongo’s video voor Tambulaya begrijp je snel waar dit nummer over gaat. De hoofdrolspeelster in het midden van een kring dansende, stijlvol geklede mensen grijpt de microfoon stevig vast en kijkt met zelfverzekerde blik recht in de camera en om zich heen. Dat is ook precies hoe de Angolese Pongo – echte naam Engrácia – zich voelt. Maar daarvoor heeft ze een lange weg moeten afleggen. Tussen de verhuisdozen in haar nieuwe woning in Lissabon vertelt de 26-jarige artieste over haar jeugd, opgenomen worden bij een danscollectief met een gebroken been en haar missie om genres en culturen bij elkaar te brengen.
Lees Meer
Having been through the procedure themselves, Axmed Maxamed (queer Somali diasporic activist, organizer and music nerd) and Cj (active member of Open Closet LGBT Netherlands) know how tough, complex and unjust it can be to apply for asylum, even in a self-proclaimed “progressive” country like The Netherlands. For LGBTQIA+ refugees, the process is even harder. That’s why for years now, Axmed and Cj have been putting their expertise, time and energy in helping out queer refugees and creating safe spaces for minorities. Together with Amsterdam-based DJ Jasmín, Axmed recently curated a Dutch edition of Place, an electronic music compilation highlighting local producers and raising awareness on important social causes.
Lees Meer
Axmed Maxamed (queer Somalisch activist, event-organisator en muziekliefhebber) en Cj (actief lid van Open Closet LGBT Nederland) weten door eigen ervaring hoe zwaar, complex en onrechtvaardig het is om asiel aan te vragen, zelfs in een zelfbenoemd “vooruitstrevend” land als Nederland. Voor LGBTQIA+-vluchtelingen is het proces zelfs nog lastiger. Daarom stoppen Axmed en Cj al jaren hun expertise, tijd en energie in het helpen van queer vluchtelingen en het creëren van safe spaces voor minderheden. Samen met de Amsterdamse dj Jasmín cureerde Axmed onlangs de Nederlandse editie van Place, een compilatie vol elektronische muziek die producers uit een specifieke regio uitlicht en aandacht vraagt voor belangrijke sociale problemen alsmede de organisaties die hierbij helpen.
Lees Meer
Even leek het erop dat Fat White Family geslaagd was in zijn missie zichzelf te vernietigen. Het ene opperhoofd, Saul Adamczewski, werd door het andere, Lias Saoudi, min of meer uit de band gezet met het verzoek eens een afkickkliniek te bezoeken. Toch kwam er dit jaar een nieuw album van de Londense provocateurs: het verrassende Serfs Up.
Lees Meer
Een van de meest opvallende (en een van de beste) albums van het jaar heet U.F.O.F. van Big Thief, een band volstrekt uniek in zijn bescheidenheid en zijn ogenschijnlijk telepathische samenspel. Ondoorgrondelijk, ongrijpbaar en tegelijkertijd enorm echt en tastbaar. Jordi Lammers was erbij toen de band deze zomer in Nederland speelde en zag wat de band uit Brooklyn nog meer zo bijzonder maakt.
Lees Meer