Het is niets minder dan overweldigend hoeveel ongebreidelde energie er zit in de performance van Haru Nemuri, de muzikaal ongrijpbare “poetry rapper” uit Yokohama, Japan. Geen rem, geen rust, maar track na track een eindeloze staat van extase – ’s avonds op het podium, met keer op keer een uitzinnige menigte aan haar voeten, maar…
Lees Meer
Van Busta Rhymes en Missy Elliott tot het slagwerk van Iannis Xenakis: de in Amsterdam gevestigde dj Jasmín geeft evenveel om een moment van herkenning als een onverwachte percussiebreak in haar sets. Haar vrije, dynamische stijl en haar voorliefde voor de ritmische elementen van een track brengen haar bij zowel grote festivals als vooruitstrevende clubs – van Lowlands tot Dekmantel Selectors, van Tresor tot Garage Noord.
Lees Meer
Het scheelde maar een dag of Kate NV had niet bestaan. Er stond een verkeerd emailadres bij haar aanmelding voor de Red Bull Music Academy stond en plots twijfelde ze of haar soloproject NV wel echt was wat ze wilde. De Russische producer, songwriter en componist besloot de handdoek in de ring te gooien en haar weer enkel te richten op architectuur en haar punkband (ГШ / Glintshake) – tot ze een dag later toch nog een e-mail kreeg dat ze was aangenomen. Het was een teken aan de wand om toch de draad weer op te pakken. Als we haar op een warme zomerdag in de bossen van Leeuwarden spreken is de, ietwat verlegen, Kate Shilonosova maar wat blij dat ze die keuze om te stoppen heeft hersteld en door is gegaan met waar ze goed in is.
Lees Meer
De wereld wordt alsmaar complexer, en onze omgang met popmuziek daarmee ook. Waar ironie altijd duidelijk een prominente laag ambiguïteit aanbracht in ons collectieve muzikale bewustzijn, zijn we vroeg in de 21ste eeuw aanbeland bij een volgende halte: het dubbelzinnige station van post-ironie.
Lees Meer
Het wilde maar niet vlotten met die nieuwe plaat van Daniel Norgren. Het ontbreekt de Zweedse songwriter aan de focus om een verzameling liedjes samen te laten smelten tot een groter verhaal. Een ingrijpende gebeurtenis in zijn persoonlijke leven overtuigt Norgren er na een onvruchtbare periode ervan zijn album in de prullenbak te gooien en opnieuw te beginnen als de lucht is geklaard.Dan neemt hij met zijn band intrek in een negentiende-eeuwse textielboerderij, diep in het bos. Het blijkt de perfecte geboorteplaats voor het even speelse als serieuze Wooh Dang.
Lees Meer
David Lynch is een kunstzinnige duizendpoot: hij begon zijn carrière als schilder, maakte vervolgens een vrachtlading films en is tevens schrijver. Daarnaast onderhoudt Lynch een innige relatie met muziek. Hij opende een club in Parijs, is organisator van Festival of Disruption en bracht zelf meerdere albums uit. Bovendien benut hij de soundtracks van zijn films om de rode draad die door al zijn kunst loopt tot uiting te brengen: het eeuwige steekspel tussen goed en kwaad.
Lees Meer
Toen ze twee jaar in een kunstenaarswoning in de Alpen woonde, werd de Franse avant-gardecomponist Félicia Atkinson een echt natuurmens. Stukjes uit de natuur die haar zo fascineert neemt ze mee naar haar hotelkamer, een steen of een takje. Of ze neemt de natuur gewoon op, als materiaal voor haar muziek. Toch was natuur niet het enige dat een belangrijke rol speelt op Atkinsons nieuwe album. Ze nam een groot deel van The Flower And The Vessel namelijk op terwijl ze zwanger was van haar eerste kind. Het album werd daardoor een zoektocht naar het antwoord op de vraag hoe we moeten zorgen voor mens en natuur, en wat er gebeurt als je als mens iets toevoegt aan die natuur.
Lees Meer
Nachtenlang raven, akoestisch. In Bongo, in het uiterste noorden van Ghana, op de grens met Burkina Faso, noemen ze het “man power”: optredens die met enkel onversterkt stemgeluid, hoorns, kologo’s en traditionele drums de oren van honderden luisteraars bereiken; optredens die de bewoners van Bongo in contact brengen met hun voorouders; optredens die soms dus geen einde lijken te kennen, waarbij zowel muzikant als publiek in een staat van trance belandt. Arnold de Boer (The Ex, Zea) komt er vaak, werkte er samen met lokale muzikanten aan het compilatiealbum This is Frafra Power en nam eerder dit jaar fotograaf en videomaker Nick Helderman met zich mee voor een portret.
Lees Meer
Hoe meer we over Rusland leren, hoe minder we ervan begrijpen. Zoiets zei mijn hoogleraar Russische geschiedenis ooit. Een beetje on the nose, dacht ik toen nog, maar hij zal het wel weten. En misschien schuilt er ook wel een waarheid in, want met alle, nog altijd verrassend hardnekkige Koude Oorlog-retoriek is het doodeenvoudig om het land als Grote Ander af te doen en het daarbij te laten, maar doorbreek die barrière en je ziet pas echt hoe gróót, spannend en divers het land is, en daarmee ook zijn alternatieve muziekscene. Waar moet je dan toch in hemelsnaam beginnen? Gelukkig is het doorbreken van die barrière bijna net zo’n oude traditie als het in stand houden ervan en sijpelen afgevaardigden van de Russische underground bij tijd en wijlen door tot het West-Europese club- en festivalcircuit.
Lees Meer
In tijden van politieke chaos rolt een golf piepjonge postpunkbands vanaf Groot-Brittannië de wereld over. De grootste schuimkop, dat is black midi, het eigenzinnige viertal dat daadwerkelijk iets anders doet dan zijn tijdgenoten. Tot voor kort was er van de Londenaren slechts één nummer te luisteren, dat ook nog eens alleen op Soundcloud te vinden was. Nu lanceert black midi zijn debuutalbum Schlagenheim, maar hebben de bandleden hun blik eigenlijk alweer op de onverkende wateren gericht.
Lees Meer